Sosyal bir varlık olan insanoğlu, tarihsel süreç içerisinde sözlerini jest ve mimikleri ile desteklemiş hatta bazı durumlarda duygu, istek ve düşüncelerini sadece beden hareketleri ile anlatmakla yetinmiştir. Bu nedenle çok gelişmiş bir beden dili iletişim sistemi geliştirmiştir. Bunlardan bir tanesi de bu araştırmanın konusu olan Türk kültüründe başı öne eğme hareketidir. Bu hareketin taşıdığı anlamlar ve işlevleri en eski tarihî kaynaklarımızdan olan Göktürk Yazıtları, Divanü Lûgat-it-Türk, Kutadgu Bilig ve Dede Korkut Kitabı özelinde analiz edilerek kültürümüzde yüzyıllardır varlığını koruyan sözsüz ve maddî halkbilimi ürünlerinden semâ ayini bağlamında baş hareketleri ve anlamları, kültürümüzde baş eğme, boyun eğme, baş kesme hareketlerinin anlamları ve farklı işlevleri üzerinde durularak tarihsel süreç içerisinde bu hareketin izleri sürülmeye çalışılacaktır. Bu bağlam içerisinde baş eğme, boyun eğme, baş kesme hareketlerinin İşlevsel Halkbilimi Kuramı ışığında kabul, ret, selamlama, hürmet gösterme, saygı gösterme, kabullenme, direnmekten vazgeçme, şükretme, utanma, kutsiyet atfetme, sosyalleşme, sosyal statü belirleme, birleştirme, kaygı ve sıkıntı duyma gibi açık ve gizli işlevleri üzerinde durulacaktır. Söz konusu hareketin Türk kültürü içerisinde kalıplaşmış bir davranış kalıbı oluşturup oluşturmadığı, başa mukaddes özellikler yüklenmesi üzerinde durularak günümüzdeki kullanım alanları ve anlamaları, tarihsel kaynaklarda yer alan örnekler içerisindeki anlamları ve işlevleri ile semâ ayini içerisindeki kullanımları, anlamları ve işlevleri ortaya konulacaktır.